Es-Seyyid Abdurrahman-ı Erzincanî
Abdurrahman-ı Erzincanî¸ Yıldırım Bâyezid devri meşayıhlarındandır. Peygamber Efendimiz (s.a.v.)’in temiz neslinden bir halkadır¸ seyyiddir. Timur’un Anadolu’yu istila etmesi ile Amasya¸ Tokat¸ Kastamonu ve Çankırı civarlarına gelir. Halvetiyye tarikatının önemli halkalarından biri olup Şeyh Safiyyüddin Erdebilî’nin halifelerindendir. Şeyh Hamid-i Velî (Somuncu Baba)’nin Şeyh Abdurrahman-ı Erzincanî’nin kızı Necmiye Sultan ile evlendiği rivayet edilmektedir. Ayrıca Somuncu Baba ile Seyyid Abdurrahman-ı Erzincanî arasında¸ mürşidleri itibariyle manevî bir bağ da bulunduğu bilinmektedir. Zira birinin mürşidi Safiyyüddin Erdebilî diğerininki ise Alaaddin Ali Erdebilî’dir.
Her ikisinin de aynı dönemlerde Darende’de bulunduğu kesindir¸ arşiv belgeleri bunu göstermektedir. Hayatının son dönemlerinde Darende’nin Balaban Kasabasında ikamet etmiş ve burada yaklaşık 1432 (H.835) tarihinde vefat etmiştir. Abdurrahman Erzincanî’nin kerametleri hakkında bazı rivayetler kaydedildiği gibi onun yüksek seviyede ikna gücü olan bilgili bir âlim olduğu¸ güneydoğuda manevî bir mihverin merkezi olarak önemli hizmetler yapmış olduğu gibi bu hizmetlerini Bizans’ içlerine kadar ulaştırdığı dikkati çekmektedir.
Nitekim kaynaklarda onun Bizans Devleti’nin izni ile İstanbul’a geldiği ve Ayasofya’da Hıristiyan ruhanileri ile tevhid hakkında yaptığı bir münazara sonrasında 40 kadar Hıristiyan ruhanisinin Müslüman olduğu. İstanbul fetholduğu zaman da bu ruhbanlardan altısının halen hayatta bulunduğu bildirilmektedir. Tabii ki bu durum Fatih’in İstanbul’u fethinden önce İslâm düşüncesinin kalpleri fethetmiş olduğunu da göstermektedir. İstanbul’un fethinden önce ilk manevî adım o devirde bu şekilde atılmıştır. Değerli gönül dostu Abdurrahman-ı Erzincanî Hazretleri kendi dönemine mührünü basmış¸ ilmi ve irfanıyla tesiri vefatından sonra da günümüze kadar devam etmiştir.
