Kalabalığın İçinde Yalnızlık

Dünya’nın en kalabalık yerlerinde en büyük yalnızlıkları yaşayan insanlar var.Eksik yaşanan hayatlar.. Yüreklerde kilerden mahrum,sevdaya doymamış,hep platonik aşklar.Düzenden şikayet eden insanlar,hayattan memnuniyetsizlik,hep hüzün,hep bir başına yaşayanlar.Herkes eksik,iki yarım bir etmiyor demek ki diyorum,etrafımdaki yarımların çokluğuna bakarak.İki yalnız bir araya gelince bitmiyor o yalnızlık.Aşka susamış iki insan bira araya gelince aşk olmuyor.Kimin eşi kimin yanında. Çok mu hızlı yaşadık,bunca yanlışın içindeyken?Yoksa çok mu geç kaldık da kaptılar yüreğimizde kileri. Ortalık kalabalık kokuyor,sen yalnızken.Herkes yalnızlık kokuyor,ortalık kalabalıkken.Aşkların çokluğu yanıltmasın seni,hepsi aşk sanılan olgu!Kimisi birinin yanındayken yalnız.Kimisi bir başına yalnız. Ama yinede doyum olmuyor bizi aldatan,bir an olsun yalnız değilmişiz gibi hissettiren insanlara.Bakma insanların mutlu görünüşüne,herkes senin gibi yalnız,sadece birileri kendini bile kandırabilecek kadar uyuşmuş.İhtiyaç meselesi.Yalnız hissetmek istemeyen,yalnız hissetmek istemeyene gülüyor,yalnızlığıyla yüzleşmemek için.Yoksa gerçekten yalnız olmasaydık tek başına ağlar mıydı insan,sadece yastığının şahit olduğu gözyaşlarına gözyaşı ekleyerek?